Over het boek Krokodil wordt elke avond geplaagd door een monster, waarvoor hij wegkruipt onder de dekens. Paard met Stippen (zijn knuffel) sommeert hem ernaar op jacht te gaan: het monster heeft Krokodillenvrouwtje te pakken! De volgende ochtend stapt Krokodillenvrouwtje echter vrolijk en ongedeerd naar binnen, terwijl ze beweert helemaal geen monster gezien te hebben. Krokodil besluit dit keer niet voor het monster (en zijn angst) weg te kruipen maar het juist op te wachten zodat Krokodillenvrouwtje kan zien dat het echt bestaat. En juist die nacht komt het Monster niet… Fantasievol prentenboek over het onder ogen zien van je angst (voor het donker). De eenvoudige, trefzekere illustraties lijken in beweging: dunne of juist dikkere lijnen, ingekleurd met grotere kleurvlakken of juist wit gelaten, vlak of juist met schaduwvormen. Fijne uitgave voor 5 jaar en ouderen

Elke avond komt het Monster… Krokodil siddert en beeft wanneer Paard met Stippen hem komt waarschuwen. Ook al probeert Krokodil zichzelf moed in te spreken en te overtuigen dat monsters niet bestaan; het Krokodillenvrouwtje uit zijn klauwen bevrijden durft hij niet. Als krokodillenvrouwtje de volgende dag gewoon voor de deur staat, kijkt hij haar vol ongeloof aan en vertelt over het Monster. Krokodillenvrouwtje hoort het in Keulen donderen maar is wel benieuwd naar het Monster! Samen wachten ze het op, want het verschijnt pas als het donker is… Een hele dag fantaseren ze over het Monster en als het dan eindelijk avond is, is Krokodillenvrouwtje zo moe dat ze in slaap valt. Als Paard met Stippen Krokodil komt halen om naar het Grote Nachtslot te gaan waar het Monster wacht, besluit hij lekker bij Krokodillenvrouwtje in bed te blijven. Hij fluistert dat monsters toch niet bestaan…
Opmerkelijke illustraties geven dit verhaal inhoud. Sandra de Weijze wisselt verf, potlood en zelfs pen af om dit verhaal gestalte te geven. Dit resulteert in soms ruwe achtergronden of schaduwen en zeer fijne lijntjes zoals bijvoorbeeld de poten van het bed. Krokodillenvrouwtje werd zeer elegant neergezet in een wapperende jurk en een getuite bek. In de illustraties wordt duidelijk dat Krokodil bang is van zijn schaduw, en dat zijn fantasie een loopje met hem neemt. Ook uit de tekst blijkt dat het Monster op Krokodil lijkt. Een leuk en herkenbaar thema voor kleuters met een levendige fantasie. Zodra het licht uit is in de kamer krijgen vertrouwde objecten plots een nieuwe invulling, zoals in het verhaal van Krokodil. Het boek eindigt met een knipoog, want al probeert Krokodil zich ervan te overtuigen dat monsters niet bestaan, zijn twijfel blijft.

Sandra de Weijze laat de lezer in dit originele en poetische boekje via fragiele prenten kennismaken met de zachtaardige Krokodil. ’s Nachts deelt hij het bed met zijn knuffeldier Paard met Stippen en krijgt hij bezoek van het grote Monster, een kwaadaardig, krokodilachtig wezen dat het gemunt blijkt te hebben op het Krokodillenvrouwtje. Elke nacht vertrekt Krokodil te paard om te vrouwtje uit het Grote Nachtslot van het Monster te redden, maar telkens begeeft hij het van schrik, ook deze nacht. De volgende ochtend vertelt hij zijn nachtelijke avonturen aan Krokodillenvrouwtje, die dat Monster wel eens wil ontmoeten. Ze gaan op monsterzoektocht maar vinden niets. Krokodil meent dat het Monster zich enkel toont wanneer het pikkedonker is: “Dan wordt het stil. Het is echt helemaal donker. Klopperdeklopperdeklop. ‘Kom Krokodil Vlug’, roept Paard met Stippen. ‘Ga naar het Grote Nachtslot. Het Monster wacht’. ‘Nee dat kan niet’, zegt Krokodil. ‘Kijk, Krokodillenvrouwtje slaapt. Paard met Stippen, ik blijf hier!’ Hij geeft Paard met Stippen een knuffel. Krokodil sluit zijn ogen en fluistert: ‘Monsters bestaan niet. Of misschien af en toe’. Deze moraal van het verhaal komt veeleer aandoenlijk dan wijsneuzerig over door de innemende tekeningen die het okergele Krokodillenvrouwtje en de grasgroene Krokodil op een even tedere als grappige manier verbeeldt. Sandra de Weijze maakt hiervoor erg vaak gebruik van witruimtes die ze met enkele lijnen omtovert tot grenzeloze fantasieverhalen waar Paarden met Stippen naar Nachtsloten vliegen en waar krokodillen bij elkaar aanbellen met een boeket bloemen in de poot. Dit ontroerend boekje is in taal even grappig en helder als in beeld. De Weijzes tekenstijl is zuinig, maar ze gebruikt wel frisse kleuren en sprankelende lijnen, en geen zwarte contourlijnen, zodat elke lijn ook in kleur deel uitmaakt van de figuur. De Weijze speelt hierbij niet alleen met witruimtes en (sporadisch) kleurvlekken (die bijvoorbeeld de nacht of de schaduw van het grote Monster weergeven) maar ook met het perspectief. Ze varieert tussen o.m. close-ups, kikvors- en vogelperspectief, wat het boek een opgewekte dynamiek verleent. Een mooie ode aan het slapengaan als reizen naar zoete dromen, dat een tegenwicht vormt voor de onbestaande monsters.

Elke avond, als Krokodil in bed ligt, komt het Monster. Hij heeft dezelfde klauwen en tanden als Krokodil zelf, maar is groot en donker. Wanneer Krokodil slaapt, komt Paard met Stippen hem oproepen Krokodillenvrouwtje uit de klauwen van Monster te bevrijden. Maar de volgende ochtend staat Krokodillenvrouwtje gewoon voor de deur. Samen zoeken ze de hele dag naar Monster, maar die laat zich niet zien. De illustraties van dit prentenboek zijn wonderlijk mooi. In een prachtig kleurenpalet wisselen volle vlakken en iele lijntjes elkaar af, en vormt de mix van potlood, balpen en viltstift een harmonieus geheel. Angst, brutaliteit, dapperheid, nieuwsgierigheid, verveling en liefde: je haalt het allemaal uit de tekeningen. Het verhaal is niet makkelijk te begrijpen voor een kleuter, door de zeer vage grenzen tussen realiteit, droom en fantasie. En ook door de sprongen die soms in het verhaal worden genomen. Zo staat op de ene bladzijde Krokodil oog in oog met het Monster, en is het op de volgende vroeg in de ochtend en is er van Monster geen spoor te bekennen. Een volwassene beseft uiteraard dat het om een droom gaat, zoals deze ook begrijpt dat Monster een schaduw is, en Paard met Stippen de knuffel, maar voor kleuters zou een suggestievere en beter samenhangende tekst meer aangewezen zijn.

Krokodil wordt elke avond bezocht door het Monster. Hij is er bang voor, kruipt onder zijn deken en praat zichzelf moed in met de woorden: ‘Monsters bestaan niet…’ Zijn vriend Paard met Stippen verstoort deze poging tot wegkruipen echter en sommeert Krokodil om mee te gaan, want het Monster heeft Krokodillenvrouwtje gestolen! De volgende ochtend komt Krokodillenvrouwtje echter gewoon binnenstappen, vrolijk en lief. Zij weet niets van een Monster. Samen gaan ze de hele dag op zoek naar het Monster, dat in de verbeelding van Krokodil en Krokodillenvrouwtje magische, maar ook uitdagende proporties krijgt. De tekst van de vertelling zit vol spannende dialoog en staat in kleine, op gedichtjes lijkende tekstblokjes, tussen de illustraties. De wervelende, kleurige illustraties zijn een lust voor het oog: lijntjes, kleurtje, vlakjes, in- en uitvloeiende dier- en schaduwvormen, tegen soms vette achtergrondvlakken, bewegen zich als pen-stift-ecoline-golven door en over de pagina`s. De beweeglijke verbeeldingen geven de sprookjesachtige vertelling vaart. Kinderen vanaf ca 6 jaar zullen volop genieten van de angstige fantasie van dit verhaal. Dit kleine prentenboek leent zich als voorleesboek, maar ook als vertelboek en inspiratieboek. Het is van een heerlijke kunstzinnige schittering.

Over een bange krokodil die moe is van bang zijn
Er zijn prentenboeken én er zijn prentenboeken. Er zijn traditionele prentenboeken waar winkels vol mee liggen en die altijd verkocht en gekocht zullen worden. Maar soms. Soms word je wakker geschud dat het ook anders kan, dan ligt er ineens een sprankelend prentenboek voor je neus en weet je even niet wat je ziet. Sandra de Weijze is een nieuw talent op de prentenboekenmarkt en nu verscheen van haar het boek ‘krokodil is bang’. Meteen op de omslag is al te zien en te voelen dat krokodil bang is en waarom. Angstig houdt krokodil zich achter een kussen vast, terwijl hij belaagd wordt door, ja door wat, zijn schaduw? Groot is het in ieder geval wel, en het lijkt ook wel wat op hem zelf, maar het ziet er wel eng uit. Wie het boek openslaat, komt er achter dat krokodil elke avond wordt bezocht door dit monster. Krokodil vlucht dan ook elke avond onder zijn deken en bromt dan `monsters bestaan niet`. Maar helpen doet dit niet. Ook zijn vriendje Paard met Stippen is bang voor het monster. Samen proberen ze het monster te bedwingen, maar krokodil is niet dapper genoeg. Het krokodillenvrouwtje is niet bang voor het monster. Ze is wel heel nieuwsgierig waar krokodil nu eigenlijk zo bang voor is, zij heeft het monster nog nooit gezien. Daarom besluiten ze samen het monster op te gaan wachten, maar het monster komt niet. Samen met het krokodillenvrouwtje voelt krokodil zich niet meer zo alleen en zo kwetsbaar. Blijkbaar zijn dan de schaduwen en de geluiden in het donker niet meer zo eng, eigenlijk heel gewoon. En samen vallen ze in slaap. Paard met Stippen krijgt een knuffel en krokodil fluistert dat monsters niet bestaan: ‘Of misschien af en toe’.